Taśma kinezjologiczna

Taśma kinezjologiczna to praktyczne, bezpieczne i wszechstronne narzędzie wykorzystywane przede wszystkim w fizjoterapii, ale również w wielu innych dziedzinach medycyny i w sporcie. Metoda kinesiotapingu została opracowana przez Kenzo Kase, japońskiego chiropraktyka, już w latach 70. XX wieku. Do dziś cieszy się niemalejącą popularnością.

Taśma kinezjologiczna – budowa

Taśma kinezjologiczna (znana także pod nazwą taśma tapingowa) nie jest tylko kawałkiem tworzywa możliwym do przyklejenia na skórze. Plastry te zostały stworzone z myślą o wspieraniu ludzkiego ciała, posiadają więc parametry zbliżone do ludzkiej skóry. Są rozciągliwe wzdłużnie (nawet do 140%), jednak nie rozciągają się w poprzek. Klej nałożony jest na kształt ludzkich linii papilarnych, co sprawia, że skóra pomimo obecności plastra jest w stanie oddychać i nie pojawiają się odparzenia. Także gęstość i struktura samego plastra przypominają ludzką skórę. Dzięki temu już niedługo po aplikacji taśm kinezjologicznych stają się one niemal nieodczuwalne na powierzchni skóry. Nie wpływają na komfort życia codziennego, a mogą wywierać swoje korzystne efekty.

Nie należy mylić taśm kinezjologicznych z taśmami sztywnymi (tejpami sztywnymi), wykorzystywanymi to tapingu sztywnego. Te drugie nie posiadają bowiem żadnych właściwości przypominających ludzką skórę, klej znajduje się na całej ich powierzchni i nie rozciągają się w żadnym kierunku. W efekcie bardzo dobrze stabilizują staw. Przeznaczenie obu taśm jest różne.

Jak działa taśma kinezjologiczna?

Choć pozornie taśmy te wydają się być nieużyteczne, w praktyce spełniają wiele istotnych funkcji. Między innymi:

  • zmniejszają obrzęki i poprawiają przepływ limfy przez naczynia limfatyczne w kierunku węzłów chłonnych;
  • poprawiają cyrkulację krwi i zapewniają lepsze odżywienie i ukrwienie tkanek;
  • stabilizują stawy, jednak mimo tego nie ograniczają ich ruchomości;
  • łagodzą dolegliwości bólowe i zmniejszają stany zapalne;
  • wspomagają regenerację tkanek, zwłaszcza mięśni;
  • wpływają pozytywnie na mobilność powięzi;
  • wspierają korekcję różnych wad postawy poprzez dawanie bodźca do utrzymywania prawidłowej pozycji poszczególnych struktur anatomicznych.

Taśma kinezjologiczna może wykazywać różne działanie. Istnieje bowiem wiele rodzajów aplikacji (limfatyczna, więzadłowa, mięśniowa i inne), jak i wiele możliwych kształtów plastrów ("V", "Y", "I" i inne). Inny efekt uzyskamy naprężając plaster do 15%, a inny – naprężając go do 70%. Ponadto znaczenie ma miejsce przyklejenia bazy początkowej – tym samym możemy stymulować lub hamować działanie układu nerwowego, jak również kierować przepływem limfy. Kierunek klejenia taśm kinezjologicznych oddziałuje na stymulację napięcia mięśniowego lub jego likwidację.

Jak przykleić taśmę kinezjologiczna?

Skóra powinna być sucha, czysta i pozbawiona zbędnego, nadmiernego owłosienia. Następnym krokiem jest bardzo szczegółowa diagnostyka pacjenta, dzięki której będziemy wiedzieć jakiej aplikacji użyć, w jakim stopniu naciągnąć taśmy i w którym miejscu na ciele dokładnie je przykleić. Przygotowanie taśmy rozpoczynamy od wycięcia docelowego kształtu (pamiętając, że po naciągnięciu będzie ona dłuższa) i zaokrąglenia jego brzegów. Ostre kanty będą bowiem zahaczać o odzież, co zmniejszy żywotność całej aplikacji.

Gotową aplikację możemy przykleić na ciele. Nie należy przy tym dotykać części pokrytej klejem, a baza końcowa i baza początkowa zawsze klejone są z napięciem 0%. Po naklejeniu taśm pocieramy je kilka razy energicznie, aby aktywować klej. W praktyce klej zaczyna maksymalnie działać po upływie 30-40 minut. Warto poinformować pacjenta, aby przez pierwszą godzinę uważał na taśmy.

Na poniższym filmie, na przykładzie jednego z pacjentów naszego Centrum Fizjoterapeuty, pokazujemy jak przykleić taśmę kinezjologiczną:

Taśma kinezjologiczna a codzienne funkcjonowanie

Obecność taśm kinezjologicznych na ciele nie koliduje z codziennym, zwykłym funkcjonowaniem. Co więcej – już po chwili od naklejenia nie są one odczuwalne na ciele, dlatego wiele osób całkowicie zapomina o ich obecności. Możliwe jest uprawianie aktywności fizycznych, praca zawodowa, komfortowy sen. Po kinesiotapingu możliwe jest nawet branie prysznica, pamiętając, aby nie namydlać ani nie pocierań miejsc z aplikacją. Unikajmy również częstego moczenia plastrów. Po prysznicu wystarczy osuszyć aplikację ręcznikiem poprzez jego przykładanie do ciała. Wilgoć pod plastrem odparuje dzięki porom w jego konstrukcji oraz dzięki specyficznemu ułożeniu kleju na powierzchni klejącej.

Bibliografia

  1. Mosiejczuk H., Lubińska A., Ptak M., Szylińska A., Kemicer-Chmielewska E., Laszczyńska M., Rotter I., Kinesiotaping jako interdyscyplinarna metoda terapeutyczna, Pomeranian Journal of Life Sciences, 1/2016.
  2. Garczyński W., Lubkowska A., Dobek A., Zastosowanie metody kinesiology tapingu w sporcie, Journal of Health Sciences, 3/2013.
  3. Mędrak A., Król T., Michałek-Król K., Dąbrowska-Galas M., Kinesiotaping a efekt placebo, Medycyna Rodzinna, 4/2017.
  4. Mikołajewska E., Kinesiotaping, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.

Informujemy, że nasz sklep internetowy wykorzystuje technologię plików cookies, a jednocześnie nie zbiera w sposób automatyczny żadnych informacji, z wyjątkiem informacji zawartych w tych plikach (tzw. „ciasteczkach”).