Tejpowanie kolana

Tejpowanie kolana to popularna, skuteczna, bezpieczna i lubiana przez pacjentów metoda wspomagająca terapię podstawową. Jest nieinwazyjna i nie powoduje skutków ubocznych, a korzyści z jej stosowania mogą być bardzo duże. Ważne jest, aby dobrać kształt plastra, naprężenie plastra i rodzaj aplikacji do indywidualnych potrzeb pacjenta, a więc do rodzaju urazu, z którym się zmaga.

Tejpowanie kolana – metodyka

Metodyka kinesiotapingu różni się w zależności od dolegliwości zdrowotnej. Poniżej przedstawiamy kilka wybranych propozycji naklejania tejpów w obrębie stawu kolanowego w odniesieniu do różnych schorzeń.

Niestabilność stawu kolanowego

Niestabilność kolana najczęściej wynika z naciągnięcia więzadeł krzyżowych, pobocznych i przyśrodkowych lub naderwania troczków mięśni. Pojawia się ból, brak możliwości pełnego obciążania kolana oraz uczucie niestabilności. Kinesiotaping ma na celu poprawę stabilizacji oraz wsparcie mięśni. Jeśli dodatkowo występuje obrzęk, tejpy pomogą odprowadzić nadmiar chłonki. Podczas oklejania pacjent znajduje się w pozycji leżenia tyłem lub półsiedzenia. Kończyna dolna musi być prosta:

• przygotowujemy 2 plastry o długości około 20 cm;
• chwytamy plaster w połowie i rozrywamy pośrodku papier ochronny;
• naklejamy środek plastra na bocznej stronie stawu kolanowego z naprężeniem 75-100%;
• naklejamy końce plastra bez napięcia;
• powtarzamy czynność z drugim plastrem dla przyśrodkowej powierzchni kolana.

Pamiętajmy o kilkukrotnym, intensywnym potarciu plastrów po zakończeniu klejenia. Zaktywizuje to klej i aplikacja będzie trwalsza.

Osłabienie mięśnia czworogłowego uda

Mięsień czworogłowy uda należy do grona mięśni, które przy bezczynności najszybciej ulegają zanikowi. Może do tego dojść po operacjach wymagających dłuższych hospitalizacji lub po kontuzjach kończyn dolnych, np. złamaniach. Celem kinesiotapingu jest wsparcie mięśnia czworogłowego uda i przyspieszenie jego regeneracji. Pacjent znajduje się w pozycji leżenia tyłem, kończyna dolna powinna być wyprostowana:

• przygotowujemy jeden plaster o długości około 3/4 odległości od kolca biodrowego przedniego górnego do guzowatości kości piszczelowej, a koniec plastra długości około 20 cm nacinamy pośrodku, tworząc 2 wąsy;
• bazę bez napięcia przyklejamy na kolcu biodrowym przednim górnym;
• dalszą część plastra przyklejamy z napięciem 10% na długości mięśnia prostego uda, po czym zginamy staw kolanowy pacjenta i przyklejamy oba wąsy wokół stawu kolanowego z naprężeniem 50%;
• końce wąsów kleimy bez napięcia jako bazę końcową.

Kinesiotapingowi w tym przypadku bezwzględnie muszą towarzyszyć ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy uda.

Koślawość kolan

Koślawość kolan to wada najczęściej występująca u dzieci. Jeśli wybierzemy kolorowe lub oryginalne plastry do kinesiotapingu, w przyjemny sposób urozmaicimy rehabilitację najmłodszych pacjentów, którzy jeszcze chętniej będą chcieli z niej korzystać. Celem kinesiotapingu przy koślawości kolan jest wspomaganie patologicznie rozciągniętych struktur strony przyśrodkowej stawu kolanowego oraz wysyłanie informacji proprioceptywnej o prawidłowym ustawieniu w stawie kolanowym. Pacjent leży z wyprostowanymi nogami:

• przygotowujemy plaster w kształcie litery "I" o długości około 15 cm (długość dobieramy do długości kończyn dolnych);
• chwytamy plaster i rozrywamy część ochronną pośrodku;
• środek plastra przyklejamy na szczycie wypukłości w okolicy przyśrodkowej części stawu kolanowego z naprężeniem około 25-50%;
• koniec plastra naklejamy bez napięcia.

U małych dzieci preferuje się mniejsze napięcie, rzędu 25%. Napięcie 50% sprawdzi się u starszych dzieci, młodzieży i osób dorosłych.

Niestabilność rzepki

O niestabilności rzepki mówimy wówczas, gdy wysuwa się ona ze swojego położenia. Najczęściej przyczyną są wady wrodzone oraz urazy stawu kolanowego. Kinesiotaping ma na celu ustawienie rzepki w prawidłowym stawie, choć ostateczna aplikacja może różnić się w zależności od tego, w którym kierunku ustawia się rzepka. Pacjent leży z nogą wyprostowaną, a terapeuta ręcznie ustawia rzepkę tuż przed aplikacją tejpów:

• przygotowujemy plaster w kształcie litery "Y";
• kleimy bazę bez naprężenia z lewej strony stawu kolanowego na wysokości szpary kolanowej, a resztę podstawy "Y" z naprężeniem 25-50%;
• kleimy wąsy z naprężeniem 75-100% obejmując nimi skorygowaną rzepkę z obu stron;
• końce wąsów kleimy bez naprężenia jako bazę końcową.

Aplikacja sprawdzi się w sytuacjach, gdy rzepka ustawiona jest patologicznie bocznie.

Bibliografia

1. Mikołajewska E., Kinesiotaping, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
2. Garczyński W., Lubkowska A., Dobek A., Zastosowanie metody kinesiology tapingu w sporcie, Journal of Health Sciences, 3/2013.