Biotyna

Biotyna zwana jest również witaminą B7 lub witaminą H. Dobrze rozpuszcza się w wodzie i zawiera w swojej budowie związki siarki. Znana jest głównie ze swojego korzystnego wpływu na stan skóry i jej przydatków, pełni jednak znacznie więcej ważnych funkcji.

Źródła biotyny

Związek ten powszechnie występuje w ogólnie dostępnych produktach spożywczych. Z tego względu dobrze skomponowana, urozmaicona dieta jest w stanie pokryć zapotrzebowanie organizmu. Największe ilości biotyny znajdują się w:

• wątrobie wołowej;
• żółtkach jaj;
• mące sojowej;
• drożdżach piwnych;
• mleku;
• czekoladzie;
• rybach;
• orzechach;
• nie łuskanym ryżu.

Ciekawostką jest, że zdrowa mikroflora jelitowa jest w stanie samodzielnie syntezować pewne ilości witaminy B7. Nie są to jednak ilości pokrywające ogólne zapotrzebowanie organizmu na ten związek.

Na rynku można spotkać liczne suplementy diety zawierające kombinację witamin z grupy B. Zazwyczaj znajduje się wśród nich również biotyna. Biotyna z suplementów diety jest całkowicie przyswajalna przez organizm.

Funkcje biotyny

Biotyna jest niezbędna do syntezy kwasu askorbinowego, czyli witaminy C. Wchodzi w skład enzymów biorących udział w wielu reakcjach biochemicznych zachodzących w organizmie. Ma duże znaczenie w procesie biosyntezy białek, węglowodanów i tłuszczów.

Witamina B7 znana jest głównie ze swojego korzystnego wpływu na stan skóry, włosów i paznokci. Zwłaszcza, jeśli współdziała z witaminami: B2, B6, A i niacyną. Zapobiega bowiem łysieniu i siwieniu włosów. Ponieważ uczestniczy w tworzeniu kwasów tłuszczowych, przyczynia się do wzmocnienia bariery ochronnej skóry, która zapobiega między innymi jej odwodnieniu.

Dodatkowo biotyna:

• łagodzi bóle mięśniowe;
• wspiera funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego;
• wspiera czynność erytrocytów, jąder, gruczołów potowych i szpiku kostnego;
• stabilizuje stężenie glukozy we krwi;
• łagodzi objawy niedoboru cynku i kwasu pantotenowego;
• wspomaga leczenie wyprysków i stanów zapalnych skóry.

Wykazano, że witamina B7 przeciwdziała łuszczeniu się skóry i wspomaga leczenie łojotoku. Z tego względu często stosuje się ją w terapii wielu schorzeń dermatologicznych, zwłaszcza łojotokowego zapalenia skóry. Dawka już 1-10 mg na dobę pozwala wyleczyć wysypkę w ciągu kilku tygodni, nawet w ciężkich przypadkach łojotokowego zapalenia skóry.

Dobowe zapotrzebowanie

Dobowe zapotrzebowanie organizmu na witaminę B7 jest znikome, ponieważ wynosi około 0,1 mg. Zwiększone zapotrzebowanie na omawiany związek zauważa się u pacjentów leczonych antybiotykami lub sulfonamidami. Wskazane jest również zwiększenie podawania witaminy mężczyznom wykazującym objawy łysienia. Poziom tej witaminy obniża się stopniowo u kobiet w ciąży. Przypuszcza się nawet, że jej niedobór u kobiet w ciąży wpływa na mniejszą wagę płodu. Ponadto uzupełnienie witaminy H w trakcie ciąży wpływa korzystnie na stan psychiczny i emocjonalny przyszłej matki.

W materiale biologicznym biotyna występuje w stanie wolnym lub w połączeniu z białkiem za pomocą lizyny, połączenie to nazywane jest biocytyną.

Niedobór biotyny

Zbyt niska długotrwała podaż tej witaminy może powodować:

• powstawanie wyprysków skórnych;
• skrajne wyczerpanie;
• pogorszenie metabolizmu tłuszczów;
• wyniszczenie organizmu;
• łysienie;
• depresję.

Skóra osób, u których występują braki witaminy H, bywa zaczerwieniona, wysuszona, łuszczy się oraz może wykazywać oznaki przeczulicy, czyli nadmiernej wrażliwości na bodźce. Współcześnie jednak, ze względu na powszechność tej witaminy w produktach spożywczych, niedoborów praktycznie się nie obserwuje. Nawet u osób ze zwiększonym zapotrzebowaniem.

Największym rzeczywistym ryzykiem niedoboru jest wrodzony brak enzymu biotynidazy. Aby zrozumieć patologię, należy opisać szczegółowo wchłanianie biotyny w jelicie cienkim. W pokarmie witamina ta wiąże się z białkiem pokarmowym i tworzy z nim kompleks. Następnie, w układzie pokarmowym kompleks ten rozpada się, co skutkuje uwolnieniem biocytyny. Z biocytyny pod wpływem wspomnianego enzymu następuje uwolnienie biotyny, która może wówczas pełnić swoje funkcje.

Bibliografia

1. Barnasz N., Dobosz A., Witaminy w pigułce, Instytut Jakości.
2. Kaniewska M., Kosmetologia – podstawy, Wydawnictwo WsiP, Warszawa 2011.
3. Mindell E., Biblia witamin, Wydawnictwo Wiedza i Życie, Warszawa 1993.
4. Paul-Samojedny M., Wpływ biotyny na wygląd skóry i jej przydatków, Dermatologia.