Jak wygląda suche igłowanie?
Wbrew pozorom, tego rodzaju terapia ma niewiele wspólnego z klasyczną formą akupunktury.
Igłoterapia sucha jest techniką o minimalnej inwazyjności, a podczas jej wykonywania należy przestrzegać szczególnych wytycznych. Najpowszechniej stosowanym modelem jest terapia punktów spustowych – pod tym pojęciem należy rozumieć terapię mięśniowo-powięziową za pomocą suchych igieł. Ponadto wyróżnić można także m.in. stymulację śródmięśniową powierzchowną igłoterapię suchą.
Do częstych i normalnych reakcji po terapii należą:
- niewielkie krwiaki;
- dolegliwości o charakterze zakwasów w obrębie mięśni, na których prowadzona była terapia.
Metodyka
Z reguły terapię prowadzi się w pozycji leżącej – tyłem, przodem lub bokiem. Należy ułożyć pacjenta na takim podłożu, które zapewni optymalne rozluźnienie i poczucie bezpieczeństwa. Ponadto fizjoterapeuta powinien mieć dobry dostęp do mięśnia, na którym będzie pracował.
W pierwszej kolejności należy zidentyfikować mięsień oraz anatomiczne punkty orientacyjne, na których będzie prowadzona terapia. Kolejnym krokiem jest palpacja punktu spustowego oraz napiętego pasma, a także oszacowanie ich głębokości.
Po nakłuciu terapeuta poszukuje mięśniowo-powięziowego punktu spustowego lub napiętego pasma. Poszukiwanie to odbywa się za pomocą kontrolowanych ruchów igły, przy czym jej czubek nie może wyjść poza określony wcześniej puntami orientacyjnymi obszar bezpieczny.
Jeśli wywoła się drżeniową odpowiedź miejscową igła akupunkturowa może:
- zostać pozostawiona w miejscu, aż do momentu gdy uczucie przypominające skurcz mięśnia minie – statyczna igłoterapia sucha;
- nakłuwać napięte pasmo w sposób powtarzalny, aż miejscowa odpowiedź drżeniowa zniknie – dynamiczna igłoterapia sucha.
Ważne jest, aby terapeuta pozostawał cały czas w kontakcie z pacjentem.
Aby zwiększyć skuteczność samego zabiegu, można go połączyć z innymi formami terapii, np. masażem głębokim czy pozycyjnym rozluźnianiem.
Zobacz również: suche igłowanie (igłoterapia) - co mówią badania?
Comments (0)